Poem
Quien dirie qu’antre ls matos eiriçados Las ourriêtas i ls rius d’esta tiêrra, Bibie, cumo l chaugarço de la siêrra, Ua lhéngua de sons tan bariados? Mostre-se i fale-s’ essa lhéngua filha D’un pobo que ten neilha l choro i l canto! Nada por ciêrto mos cautiba tanto Cumo la form' an que l’eideia brilha. Zgraçiado d’aquel, qu’abandonando La patri’ an que naciu, la casa i l huôrto. Tamien se squeçe de la fala! Quando L furdes ber, talbéç que stéia muôrto! |
|||
J. Leite de Vasconcelos In "Flores Mirandesas", pá.s 11-12 Livraria Portuense de Clavel & C.ª 1884 – Porto |
Modern Romance Languages
Main Page
Orbis Latinus Main Page
This page is part of Orbis Latinus
© Zdravko Batzarov